عبدالمجید تبریزی از سرایندگان سده هشتم ق است که در حدود سال 699 ق در تبریز زاده شد. وی از مدّاحان شاه اویس جلایری (ایلکانی) و دیگر شاهان، خواجگان و فاضلان زمان خود بود. او در بازگشت از سفر حج، مدّت کوتاهی در شیراز سپری کرد؛ امّا به جهت دلبستگی و وابستگی به زادگاه خود به شهر تبریز بازگشت و تا آخر عمر در آنجا ماند و در حدود سال 766 ق در همان شهر درگذشت.
دیوان او مشتمل بر قصاید، غزلیات، ترکیببندها، مثنویات، رباعیات و تکبیتی هاست. از مهمترین مسائل یاد شده در دیوان او، ذکر وقایع تاریخی تبریز در سال 744 ق و حمله ملک اشرف و یاغی باستی به آنجا بوده که شاعر تبریزی خود شاهد و ناظر آن حوادث دهشتناک بوده است.
دیوان عبدالمجید تبریزی در سال 1399 توسّط انتشارات آیدین در تبریز به چاپ رسید.
دیوان عبدالحمید عزیزی